Clemency ogarnął nagły strach. Czy to możliwe, by ją uderzył? W końcu ma tak złą reputację, że to całkiem prawdopodobne... Zmusiła się do spokoju. Cokolwiek wy¬prawiał w domach rozpusty w Covent Garden, nie ośmieli się tego powtórzyć w salonie swojej ciotki!

- Wspaniałe się dzisiaj bawiłyśmy! - Camryn nie kryła entuzjazmu.
- Bardzo mądry pomysł, milordzie - przytaknęła bez tchu.
opuścił pokój, ale zamiast udać się z powrotem do salonu, poszedł
- Muszę dzielić pokój ze służącą lady Fabian, panno Oriano - to były pierwsze słowa, jakie usłyszała od swojej pokojówki. - Nie jestem do tego przyzwyczajona - narzekała dziewczyna. - Pokój jest prawie ogołocony z mebli i czuć w nim myszy, a w oknach nie ma nawet zasłon!
kwintesencją męskiego seksu. Bez mrugnięcia okiem zapytała:
ROZDZIAŁ TRZECI
- Na miłość boską, kobieto, kiedy przestaniesz nazywać
oddech ze zdziwienia, jak to moŜliwe...?
- Dlaczego mi to robisz, Alli?
W przypływie paniki mocniej ścisnęła pasek torby. Santos nie rozumiał, że właśnie ona jest w stanie wypełnić pustkę po Lily. Nie
nie był zachwycony, Ŝe to ten człowiek przyszedł Alli z pomocą.
doznawał takich emocji jak z Alli. Zatrudniał róŜne niańki do małej, lecz poza nimi,
Jamie siedział w łóżku oparty o poduszki, trzymając na kolanach
w końcu zaryzykować. Przepracowała u niego dwa tygodnie i orzekła, Ŝe jest

Rose Delacroix miała wetknięte we włosy trzy strusie pióra ufarbowane na niebiesko.
uwagi. Miał nadzieję, że jest zazdrosna, lecz było bardziej prawdopodobne, że chce ustrzec
niego mocno. Zapłonął w niej żar namiętności i nie potrafiła już myśleć o niczym innym, jak
- Byłem wściekły, kiedy to mówiłem.
dżentelmenem?
Hope pokazała bratu język.
- Ciociu Fiono. Rose.
im wszystkim pokażę. Nawet gdybym musiał zamówić cał-
- Daj spokój, mamo, przecież nie jestem ślepy. Ani głuchy. Dzieckiem też już nie jestem. Wiem od dawna.
- Zorientowała się? - Santos zaklął. - Kto puścił farbę?
- Nawet o tym nie myśl. - Hope
jąc, aby Bobby umył zęby. Zielony kadłub cały był po-
- Jestem dwa lata starsza.
Poderwał głowę i spojrzał przez ramię. W drzwiach szpitalnej sali stała czerwona jak burak Gloria.
- Robercie, to moja ciotka Fiona Delacroix, jej córka Rose i ich dama do towarzystwa,